Blauwe ogen

‘In zijn onderbroek zat Ivo op de badkamervloer, die hij die ochtend met groene zeep en een nagelborseltje had schoongeboend. Met trots zag hij dat de voegen tussen de tegeltjes nu zo wit waren dat de lichtbruine, glimmende steentjes in een laag vers gevallen sneeuw leken te liggen. Ruim drie uur was hij er geconcentreerd mee bezig geweest en hij was blij dat zijn inspanningen waren opgemerkt door de vrouwen die genietend om hem heen lagen en met bewonderende blikken en veel oe’s en ah’s hadden gereageerd op de blinkende vloer. Hij voelde zich een architect die met veel succes een oud theater had gerenoveerd en bij de opening werd overladen met complimenten.’

Blauwe ogen is een roman over een kortstondige liefde met langdurige gevolgen. Kun je de werkelijkheid buitensluiten en een leven leiden dat slechts is gebaseerd op herinneringen?

Sinds Ivo zichzelf vijftien jaar geleden opsloot in zijn huis doet hij niets anders dan herinneringen ophalen aan de tijd dat hij als zwerver op straat leefde met de zestienjarige Em. Nu, na al die jaren, staat er een meisje voor de deur dat zijn rust verstoort. Ze verleidt Ivo to het vertellen van zijn levensverhaal, en langzaam wordt duidelijk welke gebeurtenissen hebben geeid tot Ivo's besluit de buitenwereld voortaan te mijden.

Het onverwachte bezoek brengt Ivo in verwarring. Wie is dit meisje en waarom is ze zo geïnteresseerd in zijn levensgeschiedenis? Verleden en heden zijn in Blauwe ogen steeds moeilijker van elkaar te onderscheiden, zeker als de geschiedenis zich begint te herhalen en er een gevaarlijk spel ontstaat waarin geen van beiden nog langer zichzelf is.

'Er worden heel weinig romans geschreven over de liefde zoals ze werkelijk is: allesverterend, onverwoestbaar, het verleden aan het heden aan de toekomst smedend. Blauwe ogen van Walter Kraut is zo'n roman. Het is een prachtig boek vol mededogen, verlangen en heimwee. Walter Kraut is een groot talent.' (Herman Brusselmans)

www.walterkraut.nl